شکل و محتوای بالش در طول تاریخ دستخوش تغییرات بسیاری بوده است.

یونانیان ثروتمند ، سر و پاهای خود را بر روی کوسن و متکاهای مخصوص قلاب دوزی شده و مجللی قرار میدادند. مصریان ، سر را بعنوان والاترین جایگاه زندگی میدانستند و هزینه و دقت بسیار زیادی در انتخاب بالش خود داشته اند.

چینی ها در گذشته اعتقاد داشته اند که بالش های نرم انرژی و حیاط را از انسان میگیرد و از اینرو بالش های خود را از چوب ، چرم و مواد سرامیکی تولید میکردنند. حتی بعضی از بالش ها را توسط گیاهان دارویی جهت شفای بیماران ، مشکی کردن موی سفید شده ، درمان دندان ها و آرامش در خواب تولید و استفاده میکردند.

قرن ها تخت مورد استفاده در هنگام خواب نه تنها دارای یک جفت بالش ، بلکه دارای یک متکای بزرگ استوانه ای شکل ( که در بعضی موارد به اندازه کل عرض تخت بوده است) بوده که این متکا ها توسط پر قو و یا پنبه حلاجی شده تولید و دوخته میشده اند.

این متکا استوانه ای در بالای تخت و مقابل تاج تخت قرار گرفته میشد و در حقیقت پایه ای برای بالش های دیگر بوده اند و سپس یک جفت بالش را بر روی این متکا ها قرارمیدادند. بطور کلی در هنگام خواب حالت فرد بصورت نشسته بوده تا بصورت دراز کش. تا اواسط 1800 میلادی این عقیده وجود داشت که بهترین و سالم ترین حالت خواب بهمین صورت میباشد..

در اواسط قرن 19 و 20 میلادی بصورت تدریجی بالش ها به حالت بالش های امروزی در آمده اند و بالش های فانتزی مورداستقبال قرار داده شد